Al een tijdje speelde ik met de gedachten om het quietbook van de site te halen want hoe leuk het ook was om te maken, hier ging wel heel veel tijd inzitten.
Toen ik de play & go speelgoedzakken voorbij zag komen dacht ik "o die zijn ook leuk om te maken", maar het kwam er maar niet van. Druk, druk, druk, vast herkenbaar bij vele van jullie! Totdat mijn collega's me vroegen of ik een idee had voor een kraamcadeautje en of ik dit dan ook wilde maken? Ja natuurlijk wilde ik dat, superleuk! Ik vertelde ze over "Play & go speelgoedzakken" met als extra toevoeging een voel/speel of doe dingetje erop, en of ze het wat vonden. Ja zoiets als je snuffel/puzzelkleden maar dan voor een baby zeiden ze. Dit vond ik echt leuk want mijn hoofd zit vol met ideeën en daar ging ik enthousiast mee aan de slag. Maar wat pakken we voor thema? Gaan we voor simpel: zon-maan-sterren-wolk. Gaan we voor dieren: boerderij-jungle-waterdieren. Jungle was wel toepasselijk want de vader van het kindje op komst is eigenaar van moswens en maakt moswanden, mosschilderijen en ook jungleschilderijen. Zo leuk want de jungle bladeren zijn nu een mode-item aan het worden! Omdat we ook geen idee hadden wat voor kleuren de toekomstige ouders leuk zouden vinden en of het een jongen of een meisje zou worden, kwam dit goed uit want dit kon in zachte groen/grijs/wit tinten. Tevens een bijpassend mandje met amishbal, zodat er al een speeltje in de play & go zak kan. Daarbij een stoffen slinger met de naam van het kindje om het kamertje te versieren. Zo een leuk kraamcadeautje klaar en zo ook een leuke toevoeging voor op mijn website. Het kleed ziet er vrolijk uit en nodigt dus uit om er iets mee te doen. Het kind kan hier zijn/haar fantasie los laten gaan. Het vormt zo ook een leuk decoratie item in woonkamer/ babykamer of speelhoek. Het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen! Liefs Petra
0 Comments
Ik kreeg vorige week van iemand de vraag of ik een rock and roll-over voor haar hond kon en wilde maken. Ze had dit hersenwerkje gezien dat gemaakt was door Tessa Savelkoel uit Canada, Nova Scotia. Toeval of niet mijn rode rakker is een Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Ja natuurlijk kon ik dat, maar ik wilde wel toestemming van de maakster. Dat vond ik wel zo netjes. Het leuke is ze vond het geen enkel probleem, "hoe meer blije honden, hoe beter" zei ze. En dat is waar we samen voor staan "elke hond verdient hersenwerk"of dan nou in Nederland is of aan de andere kant van de wereld in dit geval Canada. En wat helemaal geweldig is, ik mag hem ook in mijn website opnemen. Hier is ie dan, mijn roll-over en je kunt echt eindeloos variëren met deze puzzel. Rollen: Alle flappen afzonderlijk of samen oprollen. Naar binnen of naar buiten rollen. Knopen: Naast elkaar liggende flappen of tegenoverliggende flappen of de flap apart knopen. Vouwen: Als een muizentrapje vouwen, om en om en ook hier is weer veel te variëren. Ik wil deze op verschillende manieren gaan uitwerken en aanbieden, dus houd de site goed in de gaten. Dank je wel Tessa Savelkoel. Binnenkort meer. Zo zie je maar u vraagt wij draaien, het mooiste werk is samenwerk! liefs Petra En dan is het alweer december, de feestmaand. Eerst Sinterklaas en nu alweer bijna kerst. Voor mij een drukke tijd om zo veel mogelijk bestellingen te versturen, want veel hondenbaasjes willen natuurlijk een pakje voor hun hondenvriendje. Maar het is gelukt en ik kan nu even de tijd nemen voor andere dingen, zoals het maken van een kerststuk. Ik vind het heerlijk om aan de slag te gaan en zo in de kerstsfeer te komen. Daar geniet ik dan ook wekenlang van, als dat zelfgemaakte stuk op mijn tafel staat te "shinen". Dan ook nog wat kleine cadeautjes inpakken voor mijn dochter en zoon en natuurlijk ook voor ons hondenkind Chelsey. Als ik nog wat tijd kan vinden wil ik voor haar ook nog een extra grote amishbal maken. Als verzorgster wil ik voor mijn moeder de beste zorg en dit wil ik dan ook zelf doen, stop daar heel veel tijd in. Ze verdiend gewoon het beste! Maar wat is er nou mooier, dan dat je "iemand een goed gevoel" kan geven. Daar kan geen cadeautje tegenop! Heel erg bedankt voor het vertrouwen. Chelsey en ik wensen jullie hele fijne feestdagen en een goed, gezellig, gezond en liefdevol 2018! Hersenwerk met je hondje is zo leuk om te doen. Stap voor stap een hersenwerkje aanleren. Dat is belangrijk zodat de hond altijd voor succes kan gaan, dat geeft de hond zelf vertrouwen en zorgt voor minder frustratie en minder slopen van het spel. Daarom moet je er ook bij blijven en als het klaar is het spel opruimen. Eerst leg je de voertjes makkelijk neer en dan verstop je ze wat moeilijker en dieper. Of je nu een snuffelkleed of een oude spijkerbroek gebruikt, het maakt niet uit als je maar lekker bezig bent met je huisdier. Je kunt van wegwerpmateriaal al een mooi hersenwerkje bedenken. Zo gaat dat ook bij kinderen die kunnen zich met de goedkoopste dingen ook prima vermaken. Maar het oog wil ook wat en daarom maak ik hersenwerk spelletjes van stof. Door in overleg te kijken wat erop komt word het een uniek kleed. Maar nu kreeg ik de volgende vraag: Beste Petra, jouw matten zijn prachtig! Wij hebben een Franse bulldog. Kan jij een specifieke puzzelmat maken die handig is voor hem met zijn plat neusje? Er moeten geen andere figuurtjes op zoals muisjes of hondjes (tenzij een frans bulletje;-) Met een plat neusje kan je net zo goed snuffelen en eigenlijk alle puzzeltjes doen die ik op de snuffelkleden toepas. Maar nu de uitdaging, want dat vind ik het leukste dat frans bulletje dat ga ik proberen. Zo eerst op papier en toen uit stof. Voorbeeld aan bazinnetje van frans bulletje laten zien, want zij is de expert natuurlijk en ze vond het leuk. Dus zei ze: doe maar. Maar ik was niet tevreden en ging er opnieuw voor zitten en kwam met nog een voorbeeldje en liet haar kiezen. Deze vond ze ook mooier en ikzelf ook. Dus kon ik met een tevreden gevoel aan de slag en zo ontstond er weer een nieuw puzzelvlak. Liefs Petra Niet weer hé?!
Vanavond naar de dierenarts geweest, Chelsey weer 40,7 graden koorts. Ze was net 4 dagen zonder prednoral en nu weer van voren af aan + nog een antibioticakuur om uit te sluiten of het niet toch iets anders is dan die stomme AM. Ze heeft met 7 maanden AM gekregen en zit nu al 2 jaar en 4 maanden aan de prednoral. Dit is de achtste terugval van mijn meissie. Na de laatste terugval héél, héél langzaam afgebouwd en hopende eindelijk te kunnen stoppen met die pillen. Ik had al geen blog geschreven over dat ik eindelijk mocht stoppen en dit terwijl ik me er zo op verheugde maar wilde niet te vroeg juichen want telkens ging het mis. We waren nu wel heel ver en donderdag 20-4 zouden we stoppen met prednoral. Zaterdag heb ik samen met mijn dochter op de jonge hondendag in Apeldoorn gestaan met mijn hersenwerkjes. Zou dit dan de trigger zijn geweest? Ze was wel niet alleen thuis maar ze hoeft mij nooit zolang te missen. Ze kwam s'avonds meteen bij mij liggen zoals ze eigenlijk altijd doet. Zondag kwam mijn man mij roepen dat Chelsey niet wilde eten, maar van mij paktte ze wel. We lachtte er nog mee dat ze alleen van mij eten aannam omdat ik haar altijd te eten geef en omdat ze me een dag heeft moeten missen. We zijn s'middags naar de bossen geweest want dat doet ze zo graag. Daar rende en speelde ze en heeft ze nog gezwommen of er niets aan de hand was. Thuisgekomen was ze moe, maar dat kan dan ook. Maandag beetje op en af. Twijfel word ze weer ziek of niet? De ene keer liep ze gewoon en even erna weer heel voorzichtig. Ook met op en van de bank af gaan de ene keer ging het en even later niet dan moest je haar tillen. Maar toen ze koorts kreeg heb ik meteen de dierenarts weer gebeld en konden we komen. Want dan gaat het toch niet goed, de koorts liep te snel op. Dus vandaar nu weer met nieuwe moed van voren af aan beginnen en hopen voor mijn meissie dat we eens kunnen zeggen "dit was het laatste prednoral pilletje". En dat het dan standhoud. Liefs Petra Het gaat goed met Petrage.
Voel me best wel vereerd. En dit begon al vorig jaar toen ik bij de dierenarts kwam en hij de hondenriem van Chelsey zag. Hij vond deze mooi en toen hij hoorde dat ik deze zelf maakte vroeg hij of ik niet wat bij hem in de praktijk wilde neerhangen. Zo vertelde ik over de snuffel en puzzelkleden die ik ook maak en mocht die daar ook tentoonstellen. Helemaal blij was ik. Begin dit jaar werd ik benaderd door dierengedragsdeskundige Merel van der Mullen. Voor haar bedrijf Dierengedrag Centrum Animalium was ze bezig met een informatieve brief voor kattenvoer waarbij ze de eigenaren wil stimuleren om voerpuzzels te gebruiken. Ze vroeg of ze mijn naam Petrage mocht gebruiken en reclame mocht maken want ze vond dat ik hele mooie en natuurlijke voerpuzzels aanbood. Ik voelde me vereerd dat ze me vroeg. Geeft voldoening dat je het goed doet. En dat is nog niet alles, zo werd ik even later gevraagd of ik het leuk vind om met mijn spulletjes op 22 april op de jonge hondendag in Apeldoorn wil komen staan. Dit word georganiseerd door de Nova Scotia Duck Tolling Retriever Club Nederland voor de tweede keer. Nou en of ik dat leuk vind, ik ben supertrots zeker omdat ik zelf een Toller heb en weet hoe leuk die de hersenspellen vind. Alleen een probleempje ik maak alles op bestelling en heb geen voorraad. Dus dat word flink aan de slag, maar zo ontzettend leuk om te doen. Heb dit nog nooit gedaan. Dus ben je benieuwd naar mijn spulletjes die ik maak en wil je ze in het echt bewonderen dan is dit je kans. Op 22 april op de jonge hondendag in Apeldoorn. Speciaal hiervoor een nieuw puzzelvak bedacht en geprobeerd er een toller van te maken. Wat vinden jullie ervan? Liefs Petra Als mijn vrouwtje weer bezig is met zo'n snuffelmat maken denk ik ja dadelijk gaan we weer een spelletje doen. Vaak doen we dat ook met mijn oude mat maar die nieuwe verdwijnen.
Nu had mijn vrouwtje al toen ik pup was voor mij van oude fleece een snuffelmat gemaakt en dat vond ik best zolang er maar wat lekkers in kwam. Nu had ze laatst die oude weggedaan en zei ze je krijgt ook een mooie nieuwe. Maar ik zag ze telkens aan mijn neus voorbijgaan. Niet dat ik klaag want ik heb ook al van die leuke snuffel/puzzelkleden en een amish-bal maar de mat vond ik ook zo leuk. Maar nu was het dan toch zo ver, vrouwtje legde er 2 op de grond en vroeg aan mij welke vind jij het mooist? Vrouwtje kon niet kiezen denk ik. Nou ik wel hoor! Ging bij de bordeaux rode mat liggen. Toen vrouwtje het na verleggen nog eens vroeg en nog eens ging ik toch bij diezelfde mat liggen. Ik dacht wat duurt het toch lang voor er wat lekkers in komt, is dit soms een nieuw spel? Ik snapte er niets van. Moest ze ook nog foto's maken. Maar eindelijk, nu doet ze daar wat lekkers in en mag ik doen wat ik o zo graag doe "snuffelen en eten". Poot van Chelsey Mijn dochter kwam met wel een hele leuke verrassing.
Ze had visitekaartjes laten maken, zodat mijn webshop nog professioneler word. Hoe lief is dat! Haar neusje wilde zo graag de goede kant op! In mijn vorige blog over Chelsey vertelde ik dat ze afgelopen maandag gesteriliseerd was en dat ze die dag goed doorgekomen was. De operatie was goed gelukt. Ze kreeg pijnstillers mee en het was verstandig om een rompertje aan te doen zodat ze niet aan de wond ging likken. Voor dat rompertje had ik wel wat, een shirtje met de tekst naughty by nature. Dat paste helemaal bij haar, alleen niet toen het weer mis ging. Woensdag kwam ik thuis van boodschappen en liet haar even buiten om te plassen. Dit deed ze en toen liep ze niet naar de keuken/kamer maar ze bleef in de garage liggen. Dit was al raar, maar toen ik in de kamer kwam zag ik het al. Ze had weer over moeten geven. Ze bleef die hele middag weer overgeven, en ik dacht dit kan toch niet alsnog van die narcose komen! Ik heb bij haar de temperatuur genomen en die was 39,5 graden. Met buiten laten was het ook weer net of ze op eieren liep. Ik had zo met haar te doen, haar neusje wilde zo graag de goede kant op, maar die AM is haar steeds de baas. Niet meer wachten en de dierenarts bellen, want bij elke terugval van AM heeft mijn Chelsey er veel van te lijden. En ze worden steeds erger, en duurt veel langer eer ze weer hersteld. We mochten die dag nog komen bij de dierenarts. Ze kreeg weer 2 injecties en in plaats van die pijnstillers nu een kuurtje. En helaas weer van voren af aan beginnen met die prednison. Gisteren bleef ze zo de hele dag liggen zoals op de foto, ze wilde zelfs niet naar buiten voor te plassen. Ze wilde niet eten wat voor lekkers ik haar ook voorhield. En die pillen kreeg ik er ook met geen mogelijkheid in. Geduld, geduld, ja dat heb ik gelukkig wel. Na vele pogingen pil in eten verstopt te hebben, at ze de kip en tufte de pil uit. Ja maar ze at de kip, we waren op de goede weg, en uiteindelijk gelukt met die pillen. Ze had ze voor die dag binnen en morgen zien we wel weer. s' Avonds kwam ze weer heerlijk bij me liggen op de bank. Het gaat heel langzaam wat beter met haar. Haar neusje beweegt weer. Ze heeft weer een beetje gegeten en gedronken. Hopelijk is ook gauw die tekst weer gauw van toepassing: "naughty by nature". Liefs Petra Mijn hondje Chelsey heeft afgelopen maandag 14-11 een Laparoscopische sterilisatie gehad. Zoals ik jullie al vertelde in mijn vorige blog vond ik het best een dingetje. Snijden in een gezond lichaam ten eerste, maar ook een operatie blijft een operatie. We waren om half 11 bij de dierenarts. De dierenarts kwam er al aan lopen en we konden meteen mee door lopen. Toen riep de assistente ons terug want we moesten nog een formuliertje in vullen. Chelsey even gewogen en ze woog 18 kilo. Er kwamen nog meer mensen binnen met een hond. Sterilisatie dagen dat wil zeggen dat je je hond brengt en weggaat. Maar omdat mijn Chelsey door die AM niet goed tegen stress kan en ik dat ook zo veel mogelijk wil voorkomen had ik gevraagd of de dierenarts voor mij een uitzondering wilde maken en ik er gewoon bij mocht zijn als ze de narcose toediende. Dit mocht, dus ik tilde mijn hondje op en ging met de dierenarts mee. Hij gaf haar het spuitje en zei ga maar gewoon even in de wachtkamer zitten met haar ze valt zo in slaap. Chelsey liep met mij de wachtkamer in en ging aan mijn voeten liggen. De dierenarts kwam om nog een praatje te maken en we zagen haar oogjes dichtvallen. Ik heb afscheid van haar genomen en de assistente nam haar mee en zou mij s'middags bellen hoe het gegaan was. Dan kom je thuis, leeg huis. Het eerste gemis. En zo nog een paar momenten dat je denkt o ja ze is er niet, zo raar. Om half 1 telefoon, de operatie was goed verlopen en ze lag nu onder de warme lamp om wakker te worden. Ik mocht haar tussen half 4 en 4 uur halen. Ja dan staat deze vrouw natuurlijk al om half 4 op de stoep, hé! Ze gingen haar halen en ze kwam al meteen naar me toegelopen en sprong tegen me op van blijdschap. Ik stond nog aan de balie om wat dingetjes met de assistente door te nemen en ze ging heel rustig aan mijn voeten liggen. Een andere assistente kwam en vroeg, "heeft ze nog niet gelopen"? Jawel maar ze is er nu gerust op dat ze weer mee naar huis kan. Chelsey moest thuis een rompertje aan zodat ze niet aan de wond gaat likken. Ze kreeg ook pijnstillers mee voor de komende dagen. Eten en drinken moest ik maar in kleine hoeveelheden aanbieden in verband met misselijkheid. En als er iets was mocht ik altijd bellen. Nou, en dan nu weer lekker naar huis. Thuis zocht ze haar mandje op en we lieten haar maar een beetje met rust. Met etenstijd kwam ze zich melden dat ze ook honger had, een beetje gegeven. Zo wat meerdere keren kleine beetjes gegeven en dit ging heel goed. Ze meldde zich ook als ze buiten moest maar verschillende keren deed ze niets. Denk gewoon een beetje misselijk gevoel van de narcose. De nacht is ze ook goed doorgekomen, heeft lekker geslapen en vanmorgen weer lekker gegeten. Ze doet haar behoefte buiten maar gaat niet verder de deur uit dan moet. Met de regen ook wel gunstig hoeft het vrouwtje ook niet ver, haha. Het is goed zo, rustig aan de komende dagen. Over 10 dagen terug komen om de hechtingen eruit te laten halen. Waren wel oplosbare maar willen ze er toch altijd zelf uithalen en meteen even controleren. Prima toch! Dinsdagmorgen belde de assistente op hoe het was met Chelsey? Zeer attent! Liefs Petra en een poot van Chelsey |
Welkom op mijn blog, mijn naam is Petra Koolen.
|