Van de week sprak iemand mij aan dat ze de snuffelkleden die ik maak zo ontzettend leuk vond.
Heerlijk als je een compliment krijgt. Ook vroeg ze:"werkt dat nou echt"? Heb 2 honden en die bijten alles stuk, dus ik denk ook dat kleed. Ik vertelde dat mijn hond Chelsey eerst ook alles stuk beet, maar niet die kleden. Het gaat erom hoe bied je het aan. Net als bij kleine kinderen moet je het als spel aanbieden. Dit wil zeggen je speelt er samen mee en ruimt het dan op. In het begin moet je erbij blijven en begeleiden waar nodig. Ook moet je gemakkelijk beginnen. Leer hoe uw hond leert waardoor ú uw hond met veel plezier kunt trainen. Zo gaat je huisdier het als echt spel zien iets waar die naar uitkijkt en zal het niet stukmaken. Samen leren! Een tip die ik haar gaf; je hoeft niet meteen iets duurs aan te schaffen. Probeer het eens met materialen die je in huis hebt met bijvoorbeeld een handdoek. Doe daar brokjes in en rol die op en houd de punten vast en laat je hond deze doek afrollen en de brokjes opeten. Of je doet wat brokjes in een oude spijkerbroek. Met een beetje creativiteit maak je de leukste spelletjes zelf. Lege doosjes, rolletjes van toiletpapier of keukenrol enz. Maar ook tijdens je wandeling kan je je hond scherp houden door onderweg een brokje of koekje te verstoppen en te laten zoeken. Honden puzzelen met hun neus, soms gebruiken ze hun poten of ze trekken. Dat mag als het maar geen slopen uit frustratie wordt, dan is de puzzel te moeilijk. Na 5 á 10 minuten is de hond moe en voldaan en dat met hun grootste hobby, snuffelen! Probeer het eens. Met een beetje geduld ontstaat er een geweldige vriendschap tussen u en uw hond! Liefs Petra
0 Comments
Hier nog even een uitleg over hersenvliesontsteking bij honden. Hopelijk dat mijn verhaal mensen kan helpen bij het op tijd herkennen van dit ziektebeeld. Steroid-Responsieve Meningitis-Areritis (SRMA) ofwel Aseptiche meningitis (AM) komt voornamelijk bij opgroeiende honden voor.( leeftijd 7 maanden- 2 jaar). Mijn Chelsey was 7 maanden toen ze het kreeg. Deze ziekte komt bij o.a. de Berner Sennenhond, Beagel, Boxer en ook de Nova Scotia Duck Toller Retriever vaker voor dan bij andere rassen. Door de toenemende Toller-populatie in Nederland stijgt het aantal SRMA- gevallen. Het komt bij reuen of teven evenveel voor. Het is een aandoening van de hersenvliezen. Deze aandoening kenmerkt zich door het plots ontstaan van erge pijn en onwil om te bewegen, vaak gepaard met hoge koorts en lusteloosheid. Het is geen “gewone” hersenvliesontsteking, maar valt onder de auto-immuunziekten. Bij auto-immuunziekte reageert het afweersysteem op de gezonde lichaamscellen, waardoor die geprikkeld worden en er ontstekingsverschijnselen ontstaan en op den duur afbreken. Het breekt dus de goede cellen af. AM is niet besmettelijk. Normale temperatuur van hond is ongeveer 38,5 graden. Duidelijke verschijnselen zoals mijn Chelsey ze ook had zijn:
Dus hoe eerder je erbij bent hoe beter. Heeft de hond een aantal van deze symptomen neem contact op met de dierenarts. Als u een Toller heeft, geef dan aan dat dit ras gevoelig is voor SRMA. Nog heel veel dierenartsen zijn hier niet van op de hoogte of mee bekend. Zo overkwam dit het zusje van Chelsey die met de 10 weken al ziek werd. Omdat het hier niet gaat om een “gewone” ontsteking zal een behandeling met antibiotica niet helpen waar veel dierenartsen mee beginnen. De enige goede behandeling in dit acute stadium is het toedienen van prednison, dit is een ontstekingsremmer. De hond zal dit geruime tijd moeten gebruiken en langzaam afbouwen. Bijverschijnselen van prednison zijn grote eetlust, veel drinken en dus ook vaak/veel plassen. Met Chelsey heb ik het eetpatroon van 3 maal daags aangehouden en dan kleine hoeveelheden. Dan tussendoor met spel en als wij koffie/thee drinken krijgt ze ook wat lekkers natuurlijk. Met plassen zo gauw ze aanstalten gaf dat ze moest naar buiten en niet wachten, want dan kon het wel eens te laat zijn en was het onze eigen schuld. We hebben een kanjer, het is maar een hele enkele keer mis gegaan. Dan liet ik haar alsnog buiten en ik ruimde op zonder wat te zeggen want ze vond dit zelf ook heel vervelend maar kon er niets aan doen. Chelsey heeft nu verschillende terugvallen gehad maar ze reageerde meteen op de behandeling met prednison. De dierenarts vertelde me dat na de leeftijd van 2 jaar zelden nog een terugval wordt gezien. Chelsey werd in mei 2 jaar maar heeft 14 september weer een terugval gehad. Nu was de trigger denk ik schijnzwangerschap. Maar heb ook al gehoord dat er honden langer mee kampen tot 7 jaar. In mijn vorige blog zei ik al dat de oorzaak van AM of SRMA nog niet bekend is. Er wordt gedacht aan erfelijke factoren, omdat het in bepaalde lijnen meer voor lijkt te komen. Momenteel wordt er onderzoek gedaan naar de mogelijke erfelijkheid en hoe het in dat geval vererfd. Men denkt dat er voor het krijgen van AM een duwtje nodig is, oftewel een trigger. Dit kan gaan om bijvoorbeeld vaccinatie, infectie, loopsheid, stress, tekenbeet, etc. Het kan zijn dat maar 1 hond uit de nest de ziekte krijgt, soms meerdere, maar ook kan het zijn dat niet één hond ziek word, terwijl daar wel alle erfelijke factoren aanwezig zijn. Hierdoor mag er niet met een lijder aan deze ziekte gefokt worden. Over inzetten van nestgenoten verschillen de meningen. Als er toch mee gefokt wordt, zal er zeer zorgvuldig gezocht moeten worden naar een partner. Hier gaat het nog al eens mis. Geld is lelijk. Niet één fokker kan garanderen dat hij/zij nooit een hond zal fokken met een auto/immuunziekte. Want men kan er niet op testen, in Zweden zijn ze veel onderzoek aan het doen en vragen ook om bloedmonsters. Meld auto/immuunziekten van de hond altijd bij de fokker. Hopelijk door er meer kennis aan te geven kan de ziekte beperkt blijven. Omdat Chelsey het nu twee keer na loopsheid en schijnzwangerschap terug kreeg is het misschien een hormoonkwestie bij haar. Met de dierenarts over laparoscopische sterilisatie gehad, geeft nog geen zekerheid dat ze er dan vanaf komt maar een mogelijkheid. Wat is wijsheid? Dit weet je pas achteraf. Voor ons is nu het belangrijkste dat Chelsey helemaal geneest en we passen ons aan, aan haar tempo. Liefs Petra Zaterdag 3-1-2015
Start met prednoral, koorts zakt 37.2 graden. Wat was ik blij, en wat fijn dat ze de pillen zo slikte. Prednoral: 5 dagen 30 mg (1,5 tablet) 5 dagen 20 mg (1 tablet) 7 dagen 15 mg (¾ tablet) dan terugkomen. Dierenarts had gezegd prednoral geeft wel bijwerkingen. Chelsey zal meer dorst hebben dus wel veel drinken geven. Hierdoor moet ze meer plassen maar het kan ook zijn dat ze het niet meer aan voelt komen en het laat lopen. Ze zal ook steeds een hongergevoel hebben hier niet aan toegeven. Gewoon geven wat ze anders ook krijgt. Als je een pup koopt is het raadzaam om van tevoren grondig te informeren omtrent het karakter, de eigenschappen, die het houden van een Nova Scotia Duck Tolling Retriever met zich meebrengen, zowel in financieel opzicht als aan inzet en vrije tijd. Dit hebben we heel goed overwogen en omdat we weten dat een Toller een leergierige en veelzijdige hond is maar beslist niet de makkelijkste. Zelf ben ik minder uren gaan werken en had een hele hoop plannen met deze hond. Eerst begin je dan met puppycursus, maar omdat een Toller snel leert en ik haar thuis al het een en ander geleerd had mocht ze de puppycursus overslaan. Dit was zo mooi om te zien een pup tussen allemaal 1 jarige honden. We begonnen aan E.G. is elementaire gehoorzaamheid cursus. Ze deed alles perfect van zit, lig, staan, blijf, kom voor, volg, aandacht, en gebit tonen. Thuis leerde we haar nog veel meer rol en ze kan liggend op een handdoek deze met rol meenemen en over zich heen trekken (makkelijk bij afdrogen). Zondag 4 januari vandaag zou er weer een les E.G. zijn maar heb afgebeld. Met Chelsey ging het al wel een stuk beter maar had zelf het idee als andere honden ruiken dat ze ziek is gaan ze misschien anders reageren, ik vond het nog te snel. Zondag 11 januari zijn we wel weer naar de cursus gegaan en de keren daarop ook, maar de trainer en ik, we merkten verschil. Met volg zat ze de hele tijd met de neus aan de grond konijnenkeutels te eten. Ze was slomer en bang, hoe leuk ze eerst met een andere hond speelde was ze daar nu bang van. Ze schrok al van een bal en wilde dan zo snel mogelijk van het veld af. We deden het rustig aan en op haar tempo. Zo was het ook thuis, we hadden een middelgrote hond genomen zodat we afstanden konden wandelen maar dit deed ze niet meer. Alleen als we naar de bossen gingen en ze los mocht dan was ze niet te houden en al zeker niet als er water was, net of ze zich daar voor spaarde. Dan gaat ze voluit. Aan de riem wandelen is niet meer zo leuk, je moet constant trekken want ze eet alles wat ze ziet. Dat doet die prednison. Daarom kook ik af en toe sperzieboontjes voor haar daar zit namelijk een stofje in dat hongergevoel remt. Toch moest ik iets om haar geestelijk en fysiek moe te maken en ben toen met die snuffelmatten begonnen. Geweldig hoe ze daar van kan genieten en dan geniet ik ook. Maar goed we gingen in overleg met dierenarts de medicijnen weer verder af bouwen want prednison moet je heel langzaam afbouwen. Op 20 januari voor 3 weken op 15 mg om de dag. Op 10 februari voor 4 weken 10 mg om de dag. We waren met de cursus weer lekker op weg en voorbereid op het proefexamen en toen ging het weer mis. Vrijdag 27 februari: Chelsey werd minder actief zag aan haar lopen dat het niet goed ging. Temperatuur 39.8, ben meteen naar de dierenarts gegaan en koorts liep op was daar 40.5 graden. Chelsey kreeg weer prednison injectie die meteen zou gaan werken en medicatie weer van voren af aan beginnen. Proef examen mijn meisje deed haar best, alles ging goed alleen het volgen niet. Zondag 22 maart vandaag het examen E.G. We doen gewoon mee en zien het wel. Drie honden moesten de blijf oefening doen en dan liepen de baasjes weg en later weer bij je roepen. Chelsey bleef mooi liggen maar doordat een andere hond ging rennen en blaffen kwam Chelsey naar me toe. Dit was goed omdat het een fout van een ander was mocht Chelsey deze oefening nogmaals overdoen maar ze was bang en terwijl dit een oefening was die ze altijd goed deed ging het nu niet goed. Ze zakte op die oefening, terwijl ze wel het aantal punten had behaald wat je moest hebben. Zelfs de trainers hadden met haar te doen want die wisten ook dat ze altijd één van de beste was. Voor mij is het toch een kanjer en jammer dat we nu niet verder kunnen maar ik weet dat ze het kan, alleen niet met die rotpillen. We hadden de keus dezelfde cursus nogmaals overdoen of stoppen. Ik heb voor stoppen gekozen twee maal dezelfde cursus is saai ook voor Chelsey, maar voor vervolgcursus moet ze eerst E.G. hebben. Heb besloten als ze van pillen af is zien we wel weer. Nu trainen we gewoon lekker samen en gaan heerlijk naar de bossen. Op 18-5-2015 kreeg ze weer een terugval ,weer van voren af aan beginnen. Op 5-6-2015 ging het weer mis. Op 13-6-2015 weer mis na 11 dagen al. Het temperaturen liet ze me zo mooi doen, dan ging ze er al mooi voor liggen. Want ja je werkt wel in de zorg maar een hond kun je niet vertellen wat je komt doen. Nu ging het een hele tijd goed ze had nog maar 1,25 mg om de 2 dagen. Wat had ik een goede hoop dat we gauw konden stoppen. Toen werd ze op 7-11-2015 voor de eerste keer loops. Dit was heel heftig, echt 3 weken heel erg. En dan 28-11-2015 krijgt Chelsey weer koorts en beginnen we maar weer gewoon opnieuw. Op hoop van zegen dat we toch een keer kunnen stoppen met prednoral. Met de dierenarts gehad over pups en erfelijkheid. Ik ben een echte hondenliefhebster en heb eerst een schotse Collie gehad en wilde daar ooit één keer een nestje bij maar is wegens omstandigheden niet gelukt. Toen heb ik een boomertje gehad, “ ik denk nou dan hier één keer een nestje”, ook hier moest ik besluiten om het niet te doen want mijn boomertje had epileptische aanvallen. Nu dachten we, moet lukken een hond met stamboom en afkomstig van familie. Daarom wil ik weten of het erfelijk is en of het in moeder en/of vader zat. Dus ben ik alles aan het uitpluizen geweest en erachter gekomen dat zowel in de moeder als vader en grootouders van Chelsey heel veel ziektes voorkomen. Dat was een hele waslijst aan ziektes. De oorzaak van AM of SRMA is niet bekend. Er wordt gedacht aan erfelijke factoren, omdat het in bepaalde lijnen meer voor lijkt te komen. Momenteel wordt er onderzoek gedaan naar de mogelijke erfelijkheid en hoe het in dat geval vererfd. Men denkt dat er voor het krijgen van AM een duwtje nodig is, oftewel een trigger. Dit kan gaan om bijvoorbeeld vaccinatie, infectie, loopsheid, stress, tekenbeet, etc. Mijn vermoeden is dat het bij Chelsey begonnen is bij de vaccinatie. Ze heeft het eerste jaar alle vaccinaties gehad maar ik laat haar voorlopig niet meer enten. De terugval in mei heeft denk ik te maken met een tekenbeet, ondanks dat ze ervoor behandeld was zaten er teken die ik verwijderd heb, maar van één beet bleef een bult. Daarmee naar de dierenarts gegaan, was niets zei hij, maar daarna kreeg ze weer die terugval. De laatste terugval na haar loopsheid. De meningen over een nestje fokken ook met nestgenoten zijn verdeeld. Hierdoor heb ik gesloten om zelf geen pups bij Chelsey te laten komen. Deze ellende kun je geen hond aandoen. Dit verdriet wat ik heb, wil ik anderen besparen. Liefs Petra Zondag 28-12-2014 rond 16.00 uur gingen we met Chelsey (onze hond) naar de bossen zoals we zo vaak doen. Er lag sneeuw en ze genoot volop. Springen, rennen en de sneeuw vond ze geweldig. Na de wandeling was ze moe maar dat is normaal na een wandeling en het was ook al laat. Maar ze was anders moe, ik dacht dat komt vast door de sneeuw. Maandag 29-12-2014 De volgende ochtend, het begroeten s ’morgens was niet zo enthousiast als anders. Ze was nog moe en bleef in de Bench liggen. Ging alleen mee om te plassen en wilde weer naar binnen. Liep heel voorzichtig en stijf net of ze op eieren liep. Haar hoofd bewoog ze niet op en neer en ze draaide met heel haar lijf en raapte niets op van de grond of ze liet heel voorzichtig achterlijf vallen en dan voorpoten. Eten en drinken deed ze als je haar voerde. De sneeuw die ze zo geweldig vond, vond ze nu niet leuk meer alleen om te eten. Ze voelde heel warm. Ik nam bij haar de temperatuur op en dit was 40.6 graden . Dierenarts gebeld wat te doen? Toch even komen. Om 16.00 uur waren we er, ik heb haar binnengedragen. De dierenarts dacht aan griep want dat heerste. Antibioticakuur gekregen vijf stuks en metacam ( pijn+ontstekingsremmer). Koorts moest over 2 dagen weg zijn, en de volgende dag al gezakt zijn naar 39.3 graden anders terugkomen. Dinsdag 30-12-2014 Koorts nog 40.6 graden het was zo zielig ook net of ze pijn had als je haar bij buik pakte of wilde tillen om te helpen, maar wat een kanjer toch naar buiten voor behoefte te doen. Donderdag 31-12-2014 Koorts 39.9 graden wilde naar dierenarts gaan maar familieleden brachten me aan het twijfelen. Mijn man had zijn moeder en broer gebeld over toestand Chelsey. We hebben Chelsey bij hun gekocht. Ze zouden komen kijken en toen die binnenkwamen begroette Chelsey hun. Ze zeiden nou een griepje heeft tijd nodig en er is toch niets aan de hand. Nee mijn meisje hield zich groot, maar nu wist ik het helemaal niet meer wel of niet naar dierenarts. De eerste keer dat Chelsey vuurwerk hoorde was het oudjaar en was ze zeven maanden oud. Ze had het er niet op. Ze heeft de hele avond lekker tussen ons ingelegen op de bank. Ik ben tot 3 uur met haar opgebleven dat de knallen weg waren en ze nog even naar buiten kon om haar behoefte te doen en slapen. Donderdag 1-1-2015 Koorts nog 39.7 graden. Het ging niet goed nu at en dronk ze ook al bijna niet. Ik liet haar drinken uit mijn hand. Vrijdag 2-1-2015. De dierenarts gebeld en gevraagd naar een bepaalde arts waar ik meer vertrouwen in had. Koorts liep weer op 40.2 graden. Om 11.00 uur was ik bij dierenarts die zag hoe ze liep en zei ze heeft Steroid responsieve Meningitis-Arteritis (SRMA) dit lijkt op hersenvliesontsteking en komt bij Tollers wel vaker voor. Ik schrok enorm want hersenvliesontsteking bij mensen betekent niet veel goeds. Hij vertelde dat ze dus vecht tegen haar goede lichaamscellen en die afbreekt. Ze zou vooral hoofdpijn hebben volgens de dierenarts. Prednoral was het enige wat kon helpen. We zouden wel een hersenpunctie kunnen laten doen in Utrecht kosten €2000,-- maar dan nog konden ze niet met zekerheid zeggen dat het dit was. Dat adviseerde hij niet want dan nog moest hondje prednoral. Ze kon daar wel overheen groeien. De dierenarts vroeg of er meer uit de nest ziek waren? Chelsey komt uit een nest van 13 pups. Ja toevallig van één pup net gehoord maar die zat met tien weken al aan prednoral en ze wisten nog niet wat dat hondje had, ze hadden ook aan Addison gedacht. De rest zit door heel Nederland en één in België daar hoor ik niets meer van. Mijn Chelsey kreeg een prednoral injectie zodat ze vanavond al een stuk opgeknapt zou zijn. Nou naar huis met prednoral en het idee dat het misschien erfelijk is. Maar als mijn meisje maar beter word. Word vervolgd. Liefs Petra Voor degene die mij kennen of al langer volgen is dit filmpje al bekend. Het is bijna twee jaar geleden dat ik dit op facebook plaatste. Maar voor de nieuwe volgers te leuk om het met jullie te delen. Zo is dadelijk mijn blog-archief ook compleet. De eerste 7 maanden van mijn hondje Chelsey. Samen met mijn dochter hebben we daar een filmpje van gemaakt. Het liedje dat onder het filmpje gezet is heet: Club can't handle me van Flo Rida ft David Guetta. We hebben geprobeerd dat de acties van de hond passen op de tekst van de muziek. Dat was een heel gepuzzel. Kun jij ze ontdekken? Als ik dit nummer hoor dan kan ik zo genieten omdat mijn dochter en ik daar veel tijd maar ook veel plezier aan hebben beleefd. Dit laat ook zien hoe snel een tollertje leert. Dat leren moesten we op een laag pitje zetten want mijn Chelsey werd met de 7 maanden ziek. Daar vertel ik jullie ook nog over in een volgend blog. Het zou leuk zijn als jullie mij blijven volgen en mijn facebookpagina 'Petrage' liken. Liefs Petra Graag wil ik jullie wat vertellen over het ras van mijn hondje Chelsey een Nova Scotia Duck Toller Retriever. Kennen jullie het ras Nova Scotia Duck Toller Retriever ? Een mond vol, word daarom vaak afgekort als Toller. Het ras is afkomstig van het schiereiland Nova Scotia in het oosten van Canada. Rond de 19e eeuw in Europa gekomen. De honden werden gebruikt om watervogels te “tollen”(of lokken) en te apporteren. De Toller rent, springt en speelt langs de waterkant in het volle aanzicht van een vlucht of een groep eenden, af en toe verdwijnend uit zicht en dan weer verschijnend, geholpen door de verborgen jager, die kleine stokjes of een bal naar de hond gooit. De spelactiviteit van de hond lokt de nieuwsgierig geworden eenden binnen schootsafstand van de jager. (=duck tolling). Daarna apporteerden ze het geschoten wild voor de baas uit het (vaak ijskoude) water. Dit ga ik niet doen met mijn hond maar het apporteren zit er wel degelijk in ze willen heel graag voor je werken. Het is geen hond om de hele dag in zijn mand te laten, hij/zij wil bezig zijn. Zo rustig als ze binnenshuis zijn, zo levendig zijn ze wanneer ze buiten mogen apporteren. Tollers zijn waterliefhebbers. Door hun dubbele vacht kunnen ze ijskoud water trotseren en Tollers hebben zwemvliezen tussen hun tenen. Hierdoor kunnen ze heel goed zwemmen. Zelfs een taak als hulphond of reddingshond zijn op zijn lijf geschreven. De Toller is een middelgrote, goed gespierde hond; met een hoge mate van werklust, oplettendheid en vasthoudendheid. Vele Tollers hebben een enigszins droevige uitdrukking die verandert in een uitdrukking van intense concentratie en opwinding wanneer ze werken. Dit is zo mooi om te zien. Tijdens het werken is de hond snel, waarbij het hoofd bijna op lijn met de rug gedragen wordt en de zwaar bevederde staart steeds in beweging is. De Toller is een zeer intelligent, gemakkelijk te trainen hond met een groot uithoudingsvermogen. De hond heeft meestal een kleur die een mix is tussen rood en oranje. Het puntje van de staart, de voeten, borst en bles kunnen wit zijn. Te veel wit, zoals boven op de rug, voldoet niet aan de rasstandaard. Het pigment op de neus, lippen en oogleden mag vleeskleurig zijn (afhankelijk van de vachtkleur) of zwart. Reuen zijn iets groter dan teefjes en hebben een schofthoogte tussen 48 en 51 centimeter. Teefjes hebben een hoogte tussen 45 en 48 centimeter. Gewicht: 20-23 kg voor volwassen reuen; 17-20 kg voor volwassen teven. Ze zijn liefdevol en speels naar hun familie toe. De Toller verschilt qua karakter duidelijk van de meeste andere retriever rassen doordat hij over het algemeen iets zelfstandiger en eigenzinniger is. Een Toller zal niet klakkeloos doen wat zijn baas van hem vraagt, maar zelf nagaan of er niet een eenvoudigere manier is om het door de baas gewenste resultaat te bereiken. Dit maakt dat voor een goede training een geduldige aanpak is vereist. Het is deze gevoeligheid die in het hele wezen van de Toller zichtbaar is en het trainen tot een aparte uitdaging maakt. Het is dus ten zeerste aan te bevelen met de hond te wandelen, te trainen, te spelen, te sporten en/of te werken. Ik als hondenliefhebber had nog nooit van het ras gehoord totdat mijn zwager deze hond kocht en ik er helemaal weg van was samen met mijn gezin. En we genieten elke dag van haar, niet meer weg te denken. liefs Petra |
Welkom op mijn blog, mijn naam is Petra Koolen.
|