Haar neusje wilde zo graag de goede kant op! In mijn vorige blog over Chelsey vertelde ik dat ze afgelopen maandag gesteriliseerd was en dat ze die dag goed doorgekomen was. De operatie was goed gelukt. Ze kreeg pijnstillers mee en het was verstandig om een rompertje aan te doen zodat ze niet aan de wond ging likken. Voor dat rompertje had ik wel wat, een shirtje met de tekst naughty by nature. Dat paste helemaal bij haar, alleen niet toen het weer mis ging. Woensdag kwam ik thuis van boodschappen en liet haar even buiten om te plassen. Dit deed ze en toen liep ze niet naar de keuken/kamer maar ze bleef in de garage liggen. Dit was al raar, maar toen ik in de kamer kwam zag ik het al. Ze had weer over moeten geven. Ze bleef die hele middag weer overgeven, en ik dacht dit kan toch niet alsnog van die narcose komen! Ik heb bij haar de temperatuur genomen en die was 39,5 graden. Met buiten laten was het ook weer net of ze op eieren liep. Ik had zo met haar te doen, haar neusje wilde zo graag de goede kant op, maar die AM is haar steeds de baas. Niet meer wachten en de dierenarts bellen, want bij elke terugval van AM heeft mijn Chelsey er veel van te lijden. En ze worden steeds erger, en duurt veel langer eer ze weer hersteld. We mochten die dag nog komen bij de dierenarts. Ze kreeg weer 2 injecties en in plaats van die pijnstillers nu een kuurtje. En helaas weer van voren af aan beginnen met die prednison. Gisteren bleef ze zo de hele dag liggen zoals op de foto, ze wilde zelfs niet naar buiten voor te plassen. Ze wilde niet eten wat voor lekkers ik haar ook voorhield. En die pillen kreeg ik er ook met geen mogelijkheid in. Geduld, geduld, ja dat heb ik gelukkig wel. Na vele pogingen pil in eten verstopt te hebben, at ze de kip en tufte de pil uit. Ja maar ze at de kip, we waren op de goede weg, en uiteindelijk gelukt met die pillen. Ze had ze voor die dag binnen en morgen zien we wel weer. s' Avonds kwam ze weer heerlijk bij me liggen op de bank. Het gaat heel langzaam wat beter met haar. Haar neusje beweegt weer. Ze heeft weer een beetje gegeten en gedronken. Hopelijk is ook gauw die tekst weer gauw van toepassing: "naughty by nature". Liefs Petra
0 Comments
Mijn hondje Chelsey heeft afgelopen maandag 14-11 een Laparoscopische sterilisatie gehad. Zoals ik jullie al vertelde in mijn vorige blog vond ik het best een dingetje. Snijden in een gezond lichaam ten eerste, maar ook een operatie blijft een operatie. We waren om half 11 bij de dierenarts. De dierenarts kwam er al aan lopen en we konden meteen mee door lopen. Toen riep de assistente ons terug want we moesten nog een formuliertje in vullen. Chelsey even gewogen en ze woog 18 kilo. Er kwamen nog meer mensen binnen met een hond. Sterilisatie dagen dat wil zeggen dat je je hond brengt en weggaat. Maar omdat mijn Chelsey door die AM niet goed tegen stress kan en ik dat ook zo veel mogelijk wil voorkomen had ik gevraagd of de dierenarts voor mij een uitzondering wilde maken en ik er gewoon bij mocht zijn als ze de narcose toediende. Dit mocht, dus ik tilde mijn hondje op en ging met de dierenarts mee. Hij gaf haar het spuitje en zei ga maar gewoon even in de wachtkamer zitten met haar ze valt zo in slaap. Chelsey liep met mij de wachtkamer in en ging aan mijn voeten liggen. De dierenarts kwam om nog een praatje te maken en we zagen haar oogjes dichtvallen. Ik heb afscheid van haar genomen en de assistente nam haar mee en zou mij s'middags bellen hoe het gegaan was. Dan kom je thuis, leeg huis. Het eerste gemis. En zo nog een paar momenten dat je denkt o ja ze is er niet, zo raar. Om half 1 telefoon, de operatie was goed verlopen en ze lag nu onder de warme lamp om wakker te worden. Ik mocht haar tussen half 4 en 4 uur halen. Ja dan staat deze vrouw natuurlijk al om half 4 op de stoep, hé! Ze gingen haar halen en ze kwam al meteen naar me toegelopen en sprong tegen me op van blijdschap. Ik stond nog aan de balie om wat dingetjes met de assistente door te nemen en ze ging heel rustig aan mijn voeten liggen. Een andere assistente kwam en vroeg, "heeft ze nog niet gelopen"? Jawel maar ze is er nu gerust op dat ze weer mee naar huis kan. Chelsey moest thuis een rompertje aan zodat ze niet aan de wond gaat likken. Ze kreeg ook pijnstillers mee voor de komende dagen. Eten en drinken moest ik maar in kleine hoeveelheden aanbieden in verband met misselijkheid. En als er iets was mocht ik altijd bellen. Nou, en dan nu weer lekker naar huis. Thuis zocht ze haar mandje op en we lieten haar maar een beetje met rust. Met etenstijd kwam ze zich melden dat ze ook honger had, een beetje gegeven. Zo wat meerdere keren kleine beetjes gegeven en dit ging heel goed. Ze meldde zich ook als ze buiten moest maar verschillende keren deed ze niets. Denk gewoon een beetje misselijk gevoel van de narcose. De nacht is ze ook goed doorgekomen, heeft lekker geslapen en vanmorgen weer lekker gegeten. Ze doet haar behoefte buiten maar gaat niet verder de deur uit dan moet. Met de regen ook wel gunstig hoeft het vrouwtje ook niet ver, haha. Het is goed zo, rustig aan de komende dagen. Over 10 dagen terug komen om de hechtingen eruit te laten halen. Waren wel oplosbare maar willen ze er toch altijd zelf uithalen en meteen even controleren. Prima toch! Dinsdagmorgen belde de assistente op hoe het was met Chelsey? Zeer attent! Liefs Petra en een poot van Chelsey Waarom doen mijn vrouwtje en baasje zo raar? Maandagavond dronken ze al heel vroeg koffie en kreeg ik nog wat lekkers. Maar s'avonds toen ging vrouwtje brood smeren voor het baasje en mocht ik niet in de keuken. Dinsdagmorgen liet baasje mij plassen en kreeg ik niets lekkers voor hij naar zijn werk ging. En het vrouwtje was mij ook vergeten eten te geven. Vrouwtje, vrouwtje ik heb ook honger! Ik riep maar vrouwtje begreep mij niet, wat raar. Dat is niets voor het vrouwtje want die vergeet mij nooit. Maar niet getreurd ik mocht met het vrouwtje mee in de auto, jippie want dat is leuk. Waar gaan we heen vrouwtje? Meestal zegt het vrouwtje dat, maar nu had ik het woordje bos of Pluto niet gehoord. Dan maar goed kijken, ja ja we gaan richting mama Pluto. Of toch niet, vrouwtje rijd door. Waar gaan we dan heen? O wat ruik ik, even mijn neusje er nog eens goed opzetten, dat zijn de bossen. Ja hoor ik ruik het goed, de boslucht. Vrouwtje, " stop, stop", we zijn er. Vrouwtje luistert niet en rijd nog verder door. Wat gaan we ver. Dan stopt vrouwtje en parkeert de auto. Nee toch, nee vrouwtje hier ga ik niet naar binnen, kom snel de andere kant op. Maar vrouwtje wil perse naar binnen, nou goed dan vrouwtje omdat jij zo graag wil. Vrouwtje zei dat ik op de weegschaal moest gaan staan, dit deed ik braaf. 18 kilo zei ze. Er kwam een man in witte jas en die zei dat we door mochten lopen. Toen ging vrouwtje terug en in gesprek met een ander vrouwtje. Ondertussen kwam er ook nog een ander baasje met een hond binnen, die hond wilde ook niet graag naar binnen dat zag ik wel. Maar toen tilde vrouwtje mij op en zette mij bij die man met witte jas op een tafel. Die gaf mij een prik, nou ik gaf geen kik hoor! Toen ging vrouwtje weer in die kamer zitten en ben ik maar bij haar aan de voeten gaan liggen. Die man in witte jas was nog in gesprek met het vrouwtje maar ik kon het niet meer volgen. Vrouwtje ik word zo moe. Ik kan mijn oogjes niet open houden vrouwtje. Even ........ Poot van Chelsey De afspraak voor Laparoscopische sterilisatie voor mijn hondje Chelsey is vorige week gemaakt.
We hebben de prednoral afgebouwd tot 5 mg op een dag. Weet je ik vind dit heel eng. Morgen is de operatie. Zo'n dubbel gevoel, vind dat je in een gezond lichaam niet moet snijden maar hier is het ook medisch belang. Hopelijk komt ze van die pillen en van die AM af. Nou geeft dat natuurlijk geen zekerheid en dat houd ik in mijn achterhoofd maar ik hoop het zo! Het voordeel is nu dan wel weer geen loopsheid meer voor mijn meisje want ze vloeide echt 3 weken heel erg. Ik heb een paar hondjes gehad en die hadden het nooit zo erg als mijn Chelsey. Ook een voordeel geen schijnzwangerschap meer en de kans word kleiner op baarmoederontsteking. En we hoeven niet meer zo op te letten voor de reutjes. De nadelen daar wil ik nu niet meer aan denken want ik denk dat medisch gezien dit de juiste keuze is. Laparoscopische sterilisatie is een kijkoperatie en worden alleen de eierstokken verwijderd en niet de baarmoeder zoals bij gewone sterilisatie wel gebeurd. Door 2 kleine sneetjes is herstel eerder en hoeft ze niet zo'n gekke kap op. Ze zal minder pijn hebben en andere organen worden minder belast. Ze mag diezelfde dag mee naar huis om thuis te herstellen. Maar hoe leg je dit een hondje uit? Hoe ga je vertellen je word geopereerd. Het begint vanavond al dan moet ze vanaf 18.00 uur nuchter blijven en krijgt ze niks lekkers meer zoals we anders altijd doen rond 20.00 uur als wij koffie pakken. Ik breng haar morgen zelf weg en heb uitzonderlijk gevraagd om erbij te blijven als ze haar narcose toe dienen. Op de goede afloop dan maar. Hou jullie op de hoogte. Liefs Petra Vroeger zette mijn oma altijd met Allerheiligen een bloemetje bij mijn opa op het graf.
Eens zei ze tegen mij, "ja als ik er niet meer ben zal dat gauw afgelopen zijn". Ik heb toen tegen oma gezegd dat er gewoon bloemetjes blijven komen. Dat maakt het extra bijzonder om dan een bloemstukje te mogen maken. Ik hoop dat ze het mooi vindt! |
Welkom op mijn blog, mijn naam is Petra Koolen.
|